Op 't bankje

Hoewel het weer niet erg aangenaam is ben ik er toch uitgegaan. Ik heb me warm aangekleed en na een flinke wandeling ben ik weer bij het bankje aangekomen. Gewoontegetrouw ga ik even zitten. Als ik zit te bedenken waarom er nauwelijks mensen langskomen stopt er opeens een auto. De chauffeur stapt uit, doet het achterportier open en een oudere keurig geklede dame en een jong meisje van rond de tien stappen uit. 'Gaan jullie hier maar even zitten', zegt de man die de schoonzoon van de dame blijkt te zijn. Tegen het meisje zegt hij: 'Mama en ik komen zo snel mogelijk terug.' De oudere dame is zijn schoonmoeder. Hij stapt snel weer in de auto en vertrekt, waarna de twee bij me komen zitten. 'Kruip maar lekker dicht tegen oma aan', zegt de vrouw tegen het meisje dat een beetje zit te koukleumen. 'We zijn op weg naar een trouwerij', zegt ze tegen mij. 'De jongste zoon van mijn zus trouwt vandaag en mijn dochter had nog geen cadeau gekocht, maar ze had wel ergens iets gezien wat ze wilde geven en dat gaan ze nu eerst ophalen. Mijn schoonzoon had liever dat wij dan hier bleven wachten omdat het anders allemaal te veel tijd kost,.want als wij meegaan willen we ook van alles bekijken en dat duurt hem te lang. Hij is echt zo'n snelle jongen', zegt ze lachend. Kleindochter Lisa vindt het wachten al gauw lang duren maar als ze even later haar telefoon uit haar tasje haalt is ze al gauw bezig met een spelletje. Oma kijkt er met een liefdevolle blik naar. 'Ze trouwen in Apeldoorn en Lisa had graag bruidsmeisje willen zijn, maar de bruid heeft gekozen voor haar tweelingnichtjes die in de buurt wonen.' Lisa kijkt even op en zegt triomfantelijk tegen mij: 'Maar ik ben al een keer bruidsmeisje geweest hoor, bij tante Emmy. Die trouwde vorig jaar en we hadden heel mooi weer en daar is een mooie video van gemaakt.' Oma vertelt dat ze drie kinderen heeft en acht kleinkinderen. Haar man is vijf jaar geleden overleden. 'Mijn dochter Irene, de moeder van Lisa, woont vlak bij mij. Ik pas vaak op Lisa, ze is mijn jongste kleindochter.' Lisa kijkt even op nu ze haar naam hoort, maar is al weer gauw verdiept in het computerspelletje. Oma vertelt trots dat ze ook veel doet met de computer. 'Toen ik 70 werd kreeg ik een smartphone en daar ben ik best handig mee', zegt ze trots. 'Ik vraag me wel eens af hoe het vroeger was toen dat er allemaal niet was. We hadden geen TomTom maar toch kwamen we overal. Als we met vakantie gingen zat ik altijd op de kaart de route bij te houden en dat ging nog wel eens mis, maar het was minder druk dan nu dus dan zette je de auto gewoon even aan de kant en vroeg je het aan mensen die je tegenkwam. Het went gauw. Bij het postkantoor stond altijd een lange rij als je met een kascheque geld ging halen. Nu pin ik bijna alles. Lisa groeit er mee op en als je haar vertelt over een postkantoor moet je uitleggen wat dat is.' Lisa krijgt een appje binnen. 'Ze komen er aan', zegt ze. Oma vindt het ook wel tijd worden want ze heeft het koud. Even later komt de auto voorrijden en stappen oma en kleindochter in om naar Apeldoorn te gaan. Ik wens ze een plezierige bruiloft en vind het nu ook weer welletjes. Ik zet er de pas in om weer lekker naar huis te gaan.     

Maerten