Gewoon geluk
Gewoon geluk

Gewoon geluk

Algemeen

Onze vriend de hond gaat graag mee. Met de auto, de fiets of gewoon lopend. Totdat zijn neus, veruit het best ontwikkelde zintuig, iets ruikt. Geen idee wat het is, want voor mij onzichtbaar.

Geconcentreerd volgt de neus het geurspoor in de berm, maakt opgewonden bewegingen en lijkt het gehoor volledig uit te schakelen. Zelfs de tong doet mee, druppels speeksel hangen aan de kin. Hond luistert niet meer, de snuit neemt de leiding volledig over.

Vooral een boom geeft een vloedgolf aan informatie, wordt gretig gelezen met de neus. Zijn het alleen soortgenoten die hij ruikt of is er meer? Pas als 'het boek' uit is komt 'ie weer bij zinnen. Thuis gekomen valt hij tevreden in de hondenmand direct in slaap. Droomt van gewoon geluk.

(Karien Scholten)

In haiku:

Loop een straatje om

Voor een boom met een verhaal

Geuren van geluk