In gesprek met omgeving over eenzaamheid

door Guus Geebel

Een in de krant aangekondigde lezing in het gemeentehuis over eenzaamheid door professor Anja Machielse was voor Leny Rouma (86) aanleiding te onderzoeken hoe het staat met eenzaamheid in haar directe omgeving. Anja Machielse is filosoof en sociale wetenschapper, gespecialiseerd in onderzoek naar sociaal isolement.

'Het onderwerp sprak mij aan en ben er naartoe gegaan. Zij gaf een college en na twintig minuten had ze mij om en dat zei ik in de pauze ook tegen haar. Ik vertelde haar over mijn woonsituatie aan de Perenlaan in De Leijen en zei dat ik wel zou willen weten hoe eenzaamheid in mijn eigen omgeving wordt ervaren. Ze zei het geweldig te vinden als ik dat zou gaan onderzoeken. Ik dacht wel hoe moet ik dat aanpakken, maar ben twee jaar geleden meteen begonnen. Gewoon bij mensen aanbellen, geen boeken onder mijn arm en geen tas. Ze moesten niet denken dat ik een boodschap kwam verkondigen. Inmiddels heb ik over de honderd adressen bezocht, allemaal in mijn directe omgeving', vertelt Leny Rouma.

Doorgaan
'Ik heb hierover met wethouder Anne Brommersma een gesprek gehad die mij in contact bracht met een maatschappelijk werkster aan wie ik mijn werkwijze vertelde. Je krijgt hele mooie verhalen over eenzaamheid en wat eenzaamheid is. Iedereen is wel eens eenzaam. Bij de gesprekken vraag ik ook wel eens hoe hun contact met de buren is.' Een verschil met vroeger vindt zij dat nieuwkomers zich tegenwoordig bijna nooit meer komen voorstellen. Jonge mensen hebben het ook meestal erg druk. Ik tref ook wel eens vrouwen van rond mijn leeftijd waarvan de man is overleden. Die hebben het vaak erg moeilijk want communiceren wordt dan anders, maar ik hoor ook mooie verhalen. Ik ben nog lang niet klaar.'

Vervoer
'Een kleine groep vrouwen die nergens naar toe gaan vertel ik wat voor mogelijkheden er zijn om ergens heen te gaan. Ze kunnen naar WVT, een ochtend schilderen of gewoon ergens gezellig samenzijn. Maar sommigen vinden het vervoer een bezwaar omdat ze vaak lang moeten wachten voor ze gehaald worden en bij het naar huis gaan ook weer. Anderen willen graag in een klein groepje dichtbij huis bij elkaar komen, waar ze met een rollator lopend heen kunnen. Toen ik voor de eerste keer drie vrouwen bij mij had uitgenodigd was ik benieuwd hoe het zou gaan. Als ze maar niet constant over de kleinkinderen praten', dacht ik. 'Maar dat gebeurde niet. We hebben inmiddels op een paar adressen kleine bijeenkomsten gehouden. Het blijkt dat mensen die heel dicht bij elkaar wonen elkaar niet eens kennen. Jonge mensen komen niet, want die werken allemaal.'

Ideeën
Leny Rouma heeft gemerkt dat er onderling ook wel contacten zijn. 'We hebben voor deze Bongerdbuurt een enorme barbecue gehad.' Leny is van plan met de organisatoren daarvan te gaan praten. Zij begrijpt dat mensen elkaar tegenwoordig niet steeds opzoeken, maar ze vindt het al mooi als er op elkaar gelet wordt. Jonge mensen hebben hun zaken anders dan vroeger georganiseerd, zoals kinderopvang met papadagen.' Zij denkt dat dit een prachtig onderzoek voor de gemeente is om te weten wat hier leeft. 'Hoofddoel is onderling contact in de directe omgeving te bewerkstelligen. Leny wil dat niet in een organisatie gieten. 'Mensen zijn vrij om te doen of laten wat ze willen. Ik wil alleen wat mogelijkheden aangeven en als ze echt met eenzaamheid zitten mensen op ideeën brengen. Als ik aan de deur kom stel ik me voor en zeg ik waar ik woon en dat het over eenzaamheid gaat. We zijn allemaal wel eens eenzaam en daar praat ik dan over. Ik bied ze dan nog een folder aan met mogelijkheden in de gemeente, maar die hoeven ze meestal niet.'