Tijdens de Great Wall Marathon 2017 in China had Rob Plijnaar handen en voeten nodig om 3 kilometer aan trappen te bedwingen van de Chinese Muur die in het parcours was opgenomen.
Tijdens de Great Wall Marathon 2017 in China had Rob Plijnaar handen en voeten nodig om 3 kilometer aan trappen te bedwingen van de Chinese Muur die in het parcours was opgenomen.

Rob Plijnaar vindt het na 130.000 kilometer hardlopen genoeg

Algemeen

Vanaf 1980 heeft de 68 jarige Rob Plijnaar uit Groenekan ieder jaar 4000 kilometer op de weg gelopen. Van klassieke marathons, ultra marathons tot trimloopjes van 10 kilometer. Een mooie afscheidsloop in Sint Petersburg Beach in Florida in januari van dit jaar was de punt achter zijn imposante hardloopcarrière.

Het was een mooi afscheid van de loopsport voor Rob Plijnaar in Florida. Ondanks de tornado die in het gebied rond raasde. 'Geen marathon die binnen een paar uur wordt afgelegd maar een challenge die in twee dagen werd gelopen. Op zaterdag werd de helft van de afstand opgeknipt in een 5 km, een 10 km en een beachrun van 6 kilometer en de volgende dag werd een halve marathon gelopen' aldus Rob Plijnaar. 'Het leuke was dat daar een aantal ultra-lopers waren waar ik de afgelopen jaren veel mee gelopen heb. Het was een mooi afscheid omdat het allemaal heel ontspannen was. Bovendien werd ik nog 1e in mijn leeftijdsklasse'.

Extreme duursporter
Van al zijn wedstrijden heeft Rob dagboeken gemaakt. Rob:' ik heb veel wedstrijden gelopen en heel veel dingen meegemaakt. Van elke wedstrijd heb ik een dagboek bijgehouden en veel foto's gemaakt. Voor mijn gezin, vrienden en kennissen heb ik een boek gemaakt waarin ik de dagboeken heb gebundeld. Een mooi overzicht van mijn carrière in de ultra marathonsport'. Natuurlijk kun je als extreme duursporter niet zomaar stoppen met hardlopen. Daarvoor vindt Rob hardlopen nog te leuk en ontspannend. Om de dag loopt hij nog 10 kilometer. Maar niet meer op snelheid. Ook pakt hij de trimloopjes in de omgeving mee. Puur voor plezier en om in beweging te blijven. Zijn vaste loop is de Panbos-cross, iedere eerste zondag van de maand. Sinds 1982 heeft Rob er zo'n 300 meegelopen.

Indonesië
Zijn afscheidsloop van het Ultra Marathoncircuit in Indonesië is een volledige mislukking geworden. Rob:' mijn bedoeling was om deel te nemen aan de Jungle Marathon op het schiereiland Ujung Kulon in Indonesië. Drie weken voor vertrek krijg ik een telefoontje dat het rommelt in de Indonesische Archipel. Eerst een uitbarsting van de Anak Krakatau, daarna aardbevingen op Lombok, Sulawesi en Sumba. Marathon afgelast! Vervolgens krijg ik een tip dat er op Flores een marathon wordt gehouden. Een eiland drie uur vliegen van Java. De deelnemerslijst telt alleen maar locals maar ik had een '"non-refundable ticket" dus een weg terug was er niet.

Komodo Dragons
Vanaf Flores vaart hij naar Komodo Island waar de loop zal worden gehouden. Hier leven reusachtige komodovaranen die de Komodo Dragons genoemd worden. Indrukwekkende agressieve beesten waar je uit de buurt moet blijven. De loop bleek een buitengewoon slecht georganiseerde" trimloop" waar van alles misging en zelfs het parcours maar deels werd aangegeven. Rob: 'Gelukkig had ik mijn navigatie-horloge ingesteld en kwam ik uiteindelijk bij de finish. Als laatste marathon eigenlijk een flop, mede omdat de afstand niet klopte. Valt meer onder de categorie avontuur. En dan realiseer je je dat het erop zit. Geen uitdagende (ultra)marathons meer". Alleen kleinere loopjes voor de fun'.  

Noordpoolmarathon
Hoe volstrekt uniek de prestaties van Rob Plijnaar zijn blijkt wel uit het feit dat hij tot op heden de eerste en enige Nederlander is die is opgenomen in de Marathon Grand Slam Club. Dit is een gezelschap van internationale hardlopers die een marathon-afstand van 42.195 km of langer hebben voltooid op elk van de zeven continenten én op de Noordelijke IJszee tijdens de Noordpoolmarathon. Rob: 'Ik heb me altijd ontzettend goed voorbereid op al die wedstrijden. 'Mijn materiaal, kleding, de omgeving, gesprekken met eerdere deelnemers, de reis er naar toe, ik liet weinig aan het toeval over. Van de hitte (Sahara, Atacama woestijn) in de kou (Noordpool) en van bergtoppen (Himalaya) tot in het moeras (Indonesië) . Gelukkig ben ik al die jaren gezond en zonder ernstige blessures gebleven en kon ik het mij veroorloven om aan al die wedstrijden over heel de wereld deel te nemen. Maar je moet het wel doen. Wat ik merk is dat de endorfine blijft . Het hardlopen is verslavend' Rob sluit af met de opmerking: ' De drang is er nog wel maar de dwang niet meer'.

De fotoboeken van Rob staan online en geven een prachtige weergave van alle wedstrijden waaraan hij heeft deelgenomen. Zie www.plijnaar.com.

De atleten sliepen in het Base Camp op de Mount Everest bij min 25 graden tijdens de Mount Everest Marathon in 2015
Tijdens de Atacama Crossing 2010 in Chili werd 14 kilometer van de van de 250 over de zoutvlakte gelopen.
Bij zijn afscheidsmarathon in januari 2019 in Florida heeft Rob zijn laatste medailles behaald.