Op 't bankje

Het vakantieseizoen is weer begonnen en mensen uit de grote stad kiezen dan graag deze omgeving uit om met de fiets een toeristische tocht te ondernemen. Logisch natuurlijk, want als je altijd in het drukke stadsverkeer zit is het een verademing om in deze regio te vertoeven, want hier heb je de ruimte en kun je van de natuur genieten. Ik kijk vanaf het bankje naar de best wel veel fietsende vakantiegangers. Zag je voorheen in deze tijd meestal jongere mensen fietsend voorbijkomen, nu zijn de meesten wat meer op leeftijd. Ze hebben er vaak flink de vaart in en passeren de jonkies met gemak. Ja, ze hebben elektrische fietsen en lijken volop te genieten. Als twee mannen en twee vrouwen langs het bankje fietsen hoor ik er een roepen: 'Dat is een mooie plek om even een bakkie te doen.' Ze stappen af, parkeren hun fietsen keurig aan de kant en nestelen zich op het bankje dat net voldoende plaats biedt. Ze groeten me joviaal en ik hoef niet te raden waar ze vandaan komen, want ze hebben een onvervalst Amsterdams accent. 'Effe een bakkie doen', zegt een van de vrouwen en haalt uit de fietstas een thermoskan en bekers tevoorschijn. U drinkt toch zeker ook een bakkie mee', zegt ze terwijl ze me een plastic beker in de hand duwt. Ik laat het maar gebeuren want weigeren heeft natuurlijk geen zin. 'We komen uit Amsterdam en daar is het toch wel anders fietsen dan hier. Zeker nu al die toeristen er weer zijn. Die huren dan een fiets maar weten niet wat de verkeersregels zijn.' De andere vrouw begint te lachen. 'Alsof de Amsterdammers dat wel weten.' De vrouwen zijn tweelingzussen en zeggen absoluut niet zonder elkaar te kunnen. 'Gelukkig kunnen onze mannen het ook goed met elkaar vinden, maar daar hebben we ze ook op uitgezocht, hè Stien', zegt ze met een knipoog. Ik vind dat Amsterdams wel gezellig klinken, maar ook Rotterdammers vind ik een leuk accent hebben. Die lijken de pest aan Amsterdammers te hebben en als ze het over die stad hebben noemen ze die 020. Stien is intussen druk bezig met de koffie en haar zus Riek vertelt hoe ze hier terechtgekomen zijn. 'We staan ieder jaar op de camping hier in de buurt. Mijn ouders stonden er ook al dus we kennen het vanaf dat we klein waren. Onze mannen hebben we ook op de camping leren kennen. Onze ouders hadden een soort tent die rond Pinksteren werd opgebouwd en in september weer werd afgebroken. Maar onze kinderen gaan met vakantie liever naar Ibiza. Niks voor mij want ik durf niet te vliegen.' Ik moet intussen een bakkie meedoen en krijg er een echte Amsterdamse jodenkoek bij. Rond het bankje lijkt het intussen wel wat op een camping en voorbijgangers bekijken het met een glimlach. 'In het weekend hebben we altijd heel veel aanloop van familie en kennissen uit Amsterdam. Erg gezellig hoor.' Na een half uurtje vinden ze het tijd om verder te gaan. 'Want morgen wordt er niet gefietst. Dan gaan onze mannen een dagje vissen in Vinkeveen en wij gaan lekker winkelen in Utrecht, want het is wel heel mooi in de natuur maar af en toe hebben we toch behoefte aan de stad', zegt een van de vrouwen. Ze lijken erg veel op elkaar dus weet ik niet of het Stien of haar zus Riek is die aan het woord is. Een van de mannen zegt dat het genoeg geweest is en roept iedereen op zich klaar te maken voor het vervolg van de fietstocht.

Maerten