Bij de dood van een moeder

Tot de meest tragische gebeurtenissen in het leven behoort de dood van iemands moeder, de vrouw die je het leven gaf, je alles leerde en er altijd voor je was. Althans, dat is de bedoeling, want tussen veel moeders en kinderen gaat ook het een en ander mis: ruzies, verlatingen of, zoals in Wieringa's geval, 'tumultueuze strijd'; gelukkig echter degene die in harmonie en liefde de hand op de kist kan leggen bij het laatste afscheid.

Tommy Wieringa, die afgelopen zaterdagmiddag in Boekhandel Bouwman zijn nieuwe boek 'Dit is mijn Moeder' kwam presenteren, is een literaire superster, en dat was goed te merken: na een flitsoptreden van enkele minuten en een wat langere signeersessie moest de schrijver weer door, door naar andere oorden en nieuwe lezers.

In de fragmenten die hij voorlas kwam helaas vooral de 'egoïstische en veeleisende' kant van zijn drie jaar geleden overleden moeder aan bod, hetgeen misschien ook iets zegt over de schrijver zelf: 'Zelfs op haar sterfbed maakten we ruzie'. De talrijk aanwezige toeschouwers hadden misschien toch ook de behoefte haar beloofde liefdevolle kant te willen ontmoeten, want zonder liefde voor de moeder is alles verloren. Maar die kant zal de lezer wellicht pas in het boek zelf aantreffen.    (Peter Schlamilch)