Een spelmoment van weleer: langs de Burgemeester Huydecoperweg wordt volop meegenoten.
Een spelmoment van weleer: langs de Burgemeester Huydecoperweg wordt volop meegenoten. Foto: J. Troost

Toen en nu niet meer ….

Algemeen

Met een foto van weleer, de camera van nu en tekst van velen gaan we kriskras door de kernen van deze gemeente; 'deze keer gaan we zelfs iets over de grens'.

Henk van de Bunt

Aan het westelijk einde van de Burgemeester Huydecoperweg in Westbroek, daar waar de weg - eerst naar het westen en vervolgens naar het zuiden - aan de Gageldijk aansluit - heeft vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw tot één jaar voor de laatste eeuwwisseling de Utrechtse voetbalclub VSK (Vrienden Sport Kring) gespeeld: de locatie ligt eigenlijk deels op Utrechts en deels op Maarssens grondgebied.

Aan het einde van de vorige eeuw gaat VSK 'na 65 jaar vrijwillig met pensioen'. Na die eeuwwisseling hebben tot en met een jaar geleden - als een soort bouwval - de voormalige kantine en de kleedruimte de aandacht weten te blijven trekken. Het voetbal- en trainingsveld werden weer weiland. Ruim 18 jaar stonden gemeentelijke instanties het verwijderen van de opstallen niet toe. Uiteindelijk heeft de gemeente die werkzaamheden zelf uitgevoerd.

Staketsel
In een column in het AD van 19 december 2012 beschrijft de Utrechtse dichter en schrijver Ingmar Heytze zijn beleving daarover: 'In de eerste bocht van de weg ligt een groene keet te vergaan achter een wijd open verroest hek. Dat staketsel van planken vol graffiti, stukgetrapte tegels en gescheurd golfplaat, is wat er nog rest van het clubhuis van voetbalvereniging VSK'.

Beeld
Een tweewekelijks terugkerend beeld in de zeventig- en tachtiger jaren van de vorige eeuw op de zondagmiddag: fietsers en automobilisten, met name komend vanuit richting Westbroek, parkeren in de berm van de Burgemeester Huydecoperweg ter hoogte van het voetbalveld en genieten voor, en na de (en in alle) rust van de op het lager gelegen sportterrein gespeelde voetbalwedstrijd. Het is de meestal onpartijdige supporter, want de clubgebonden adept windt zich op het speelveld langs de lijn in meer of mindere mate op. Ook dit beeld wordt door Heytze bevestigd: 'Op wedstrijddagen stond de berm vol met auto's, in mijn herinnering allemaal pastelkleurige Opel Kadetts en Fort Taunussen'. 

Leven
Bij VSK werden vriendschappen voor het leven gesloten; toch hield de club in 1999 op te bestaan. 'Ik kom er niet graag meer. Als ik er langsrijd zie ik alles weer voor mij. En dat doet pijn'. Als het even kan mijdt Dirk Mulder (74) de Burgemeester Huydecoperweg in Westbroek. Daar direct achter Fort de Gagel speelde zich een groot deel van zijn leven af, zo vertelt hij in het paviljoen van Elinkwijk, waar hij tegenwoordig met anderen hand- en spandiensten verricht: 'De club VSK werd in 1934 opgericht door mijn opa, mijn ooms en mijn latere schoonvader. De club begon ooit in de Johannapolder (in het oosten van de stad Utrecht, waar nu de universiteitswijk en een spinnenweb van wegen is), maar verhuisde later naar Westbroek, waar we een stuk grond huurden van een weduwvrouw, die in de Utrechtse Waterstraat woonde'. VSK was een club waar vriendschappen voor het leven werden gesloten. Bij een verbouwing stond iedereen voor elkaar klaar; het onderhoud van de kantine en het veld verzorgde de familieclub zelf.

Vrijwilliger
Dirk Mulder heeft veel voor de club gedaan, zoals gevoetbald, gefloten, geklust en ook nog een periode bestuurd (voorzitter). Mulder: 'Mijn vader was oprichter en jarenlang voorzitter van voetbalvereniging VSK. Bijna mijn gehele familie Mulder speelde voor VSK. Mijn vader wilde heel graag dat ik bij VSK ging voetballen, ik had eigenlijk geen keus. Vanaf mijn veertiende verjaardag moest ik van mijn ouders vrijwilligerswerk doen. Zonder morren deed ik dat, VSK was immers mijn familieclub'. In 1999 hield VSK op te bestaan. De club trok exact 65 jaar na de oprichting de stekker eruit. Mulder opnieuw: 'De tijden waren ook toen al veranderd. Vooral toen VIOD (in Tienhoven) 'op de zaterdag' werd opgericht kregen we het een stuk moeilijker. En aantal leden - ook uit Westbroek - koos voor een andere club in Tienhoven of elders. We hadden nog slechts twee seniorenteams en één pupillenelftal. Dat was te weinig om te overleven, maar het ging mij enorm aan het hart om de kantine definitief te moeten sluiten. We mochten van de gemeente zeker niet direct de opstallen slopen, maar ik hoefde de restanten van ons veld aan de B.H.-weg ook niet meer te zien. Het heeft niet aan ons gelegen dat de uiteindelijke sanering 18 jaar nadien is uitgevoerd'. 

De toegangsweg leidt in 2018 naar niets (meer).
Een luchtfoto uit 2011, wanneer de bebouwing al 12 jaar wacht.
Een luchtfoto uit (mei) 2018, wanneer de bebouwing na 18 jaar is verwijderd
Het staketsel van planken vol graffiti.