Afbeelding

Op 't bankje

Algemeen Op het bankje

Het is mooi zonnig weer en een vader met zijn zoontje van een jaar of tien hebben hun fietsen bij het bankje neergezet. Ze groeten me en komen opgewekt bij me zitten. 'Even uitbuiken', zegt de man lachend. 'Dat is altijd wel nodig als we naar de verjaardag van de oma van mijn vrouw geweest zijn. Die is in Indië geboren en met haar ouders op jonge leeftijd naar Nederland gekomen. De Indische eetcultuur namen ze mee en die wordt nu al een paar generaties doorgegeven. We zijn allemaal dol op Indisch eten en de verjaardag van omaatje, zoals ze door iedereen genoemd wordt, wijkt heel erg af van een Hollandse verjaardag die met koffie en een taartje begint. Bij omaatje begint de verjaardag om een uur of vier. Dan zijn er vooraf altijd lekkere hapjes, als kleine loempia's en pasteitjes, maar daarna komen de lekkerste gerechten op tafel. Rond acht uur vertrekt iedereen voldaan naar huis en dan krijgen ze van wat over is nog van alles mee naar huis.' Even zwijgt hij, maar dan vertelt hij verder. 'Omaatje is wel een week bezig met voorbereidingen. De laatste jaren helpt mijn vrouw haar met het koken en boodschappen doen. Ze kookt heel goed Indisch volgens de recepten van omaatje. Onze kennissen weten dat als ze op bezoek komen er altijd wat lekkers te eten is. Bij mijn familie was het altijd heel traditioneel met eerst een kopje koffie met gebak en na het tweede kopje een drankje met een hapje. De laatste jaren is daar door de invloed van mijn vrouw wel wat verandering in gekomen. Ze vragen haar vaak om te helpen met Indische gerechten. Een neef van mij is getrouwd met een Spaanse en daar krijgen we op verjaardagen heerlijke tapas.' Hij vertelt dat wanneer omaatje een paar dagen komt logeren ze het liefst in de keuken is. 'Onze kinderen zijn dol op haar en vooral op haar eten, hè Karel', zegt hij tegen zijn zoontje. Die glundert en knikt heftig ja. 'Kareltje is het lievelingsachterkleinkind van omaatje omdat hij naar haar overleden man vernoemd is.' Uit zijn rugzakje haalt Kareltje een zak kroepoek tevoorschijn. 'Van omaatje gekregen.' Hij maakt de zak open en laat mij ervan proeven. 'Ze heeft ze zelf gebakken en ze zijn lekker heet.' De kroepoek is inderdaad een beetje pittig, maar wel erg lekker. In tijd van een mum is de zak leeg. De man zegt de cultuur die zijn vrouw van huis uit heeft meegekregen helemaal overgenomen te hebben en het is inmiddels ook zijn cultuur geworden. Zijn zoontje luistert aandachtig mee. 'Mijn vriendjes vinden het ook allemaal fijn om bij ons te komen. Als ik bij mijn vriendje kom mag ik soms mee-eten, maar bij mijn moeder moeten ze gewoon aanschuiven.' De man kijkt even zwijgend voor zich uit. Hij denkt waarschijnlijk aan een lekkere rijsttafel die voor hem door zijn huwelijk zo vertrouwd geworden is. 'Een paar jaar geleden ben ik met mijn vrouw naar Indonesië geweest. We waren er nog nooit geweest, maar ik had daar het idee dat alles me bekend voorkwam. Dat komt natuurlijk door de enthousiaste verhalen die ik van omaatje hoorde. Als zij vertelt over vroeger en je doet je ogen dicht dan is het net of je er zelf bij bent.' Hij vertelt dat de grootste wens van Kareltje is ook een keer naar Indonesië te kunnen gaan. 'Het liefst zou hij met omaatje gaan, maar dat is voor haar niet meer te doen.' De lege zak gaat in de prullenbak en voldaan vervolgen vader en zoon hun weg.

Maerten