Op 't bankje

Als ik na enige tijd op de plek kom waar het vernielde bankje stond zie ik tot mijn vreugde dat er een fraai nieuw exemplaar staat. Op het bankje zit een stel dat meer aandacht heeft voor hun iPhone dan voor elkaar. Ik bekijk het tafereel van enige afstand en moet concluderen dat het nieuwe bankje echt mooi is. Als de vrouw even opkijkt en mijn keurende blik ziet zegt ze: 'Ziet er mooi uit hè en het zit nog lekker ook. Kom er maar gerust bijzitten.' Ook de man naast haar kijkt op en knikt me uitnodigend toe. 'Het zit echt fijn hoor', zegt hij met een glimlach. Na zo'n gastvrije uitnodiging kan ik natuurlijk niet weigeren plaats te nemen en inderdaad het zit geweldig. Ze zijn inmiddels gestopt met op hun telefoons te kijken. Ik vertel ze hoe ik het bankje een paar weken geleden vernield aantrof. Zij bleken het ook gezien te hebben en hadden er zelfs melding van gemaakt. Ze waren nu heel verbaasd dat er al zo gauw wat aan gedaan was. 'Toen we hier net kwamen legden ze net de laatste hand aan het plaatsen van dit bankje. We mochten het als eersten uitproberen en omdat we toch nog wat mailtjes moesten beantwoorden hebben we dat meteen maar op het nieuwe bankje gedaan. U bent nu dus de derde die er gebruik van maakt', zegt de vrouw glimlachend. 'De mannen die het geplaatst hebben zeiden dat ze dit exemplaar niet gemakkelijk kapot kunnen krijgen, want het is hufterproef.' Omdat ze zeiden dat zij de vernieling gemeld hadden veronderstel ik dat ze in de buurt wonen, maar dat is niet het geval. 'We wonen in Almere, maar mijn moeder woont hier', zegt de vrouw. 'Als we bij haar zijn gaan we altijd een eind met haar hondje wandelen en toen we hier toen langs kwamen zagen we de vernieling. Dick vertelde mijn moeder toen we thuiskwamen over het vernielde bankje. Ze werd echt kwaad omdat ze er zelf ook graag af en toe op zit. Dick zei toen dat als ze wilde dat het gerepareerd zou worden ze er melding van moest maken, maar dat vond ze weer een heel gedoe. Dick is een echt doorzetter. Hij liet haar het telefoonnummer zoeken en heeft toen de melding voor haar gedaan. Je ziet dat het geholpen heeft.' Ze kijkt nogmaals goedkeurend naar het nieuwe bankje. 'We waren net bij mijn moeder aan de deur maar ze was er niet. Mijn oom Janus, haar broer, wordt vandaag begraven in Lunteren, waar zij oorspronkelijk ook vandaan komt. We gaan er straks met haar heen. Ik wist dat ze eerst nog naar de kapper ging, dus zal ze hier zo wel langskomen. Mijn oom was de enige broer van mijn moeder en nadat mijn vader en mijn tante, de vrouw van mijn oom, overleden waren trokken ze veel met elkaar op. Oom Janus reed nog auto en is 86 jaar geworden. Gelukkig heeft hij geen lang ziekbed gehad, maar mijn moeder heeft het er erg moeilijk mee.' Dick heeft inmiddels weer een berichtje binnengekregen en zit weer, in een houding die je tegenwoordig veel ziet, op zijn schermpje te turen. De vrouw kijkt peinzend voor zich uit. Dan ziet ze haar moeder aankomen en loopt haar tegemoet. De dochter omhelst haar moeder liefdevol en begeleidt haar naar het bankje. Ze ziet er keurig uit maar het verdriet is duidelijk van haar gezicht af te lezen. Voor het nieuwe bankje heeft ze in deze situatie geen aandacht. Ik verlaat het verdrietige drietal en wens ze veel sterkte.

Maerten