Art Traverse- expositie in gemeentehuis

Zondag 18 maart om 15.00 uur wordt de Art Travers duo-expositie van Nelleke Brons (schilderijen) en Sanne van Tongeren (beelden) in Gemeentehuis Jagtlust geopend door Paul van Tongeren, emeritus hoogleraar ethiek in Nijmegen en Leuven. Mezzo-sopraan Cora Burggraaf, op de piano begeleid door Ed Spanjaard, zingt hierbij enkele liederen uit de cyclus 'Folk Songs' van Luciano Berio. De expositie is tot 15 mei tijdens kantooruren te bezichtigen en is gratis toegankelijk.

De eerste schilderijen heeft Nelleke Brons al in haar tienerjaren gemaakt. Zij verkeerde altijd in de betere kunstkringen en trouwde met de schilder Jan Verstegen, wiens werk deel uitmaakt van museumcollecties, waaronder het Boymans. Jan van Heel en Paul Citroen kwamen ook regelmatig over de vloer. Het bijzondere werk van Nelleke wordt omschreven als magisch realistisch. In het werk van Nelleke Brons hebben de geschilderde figuren hebben alle een ietwat langgerekte vorm, portretten staan in dienst van het geheel en niet van een gelijkenis. Haar schilderijen zijn echter nooit zwaar van betekenis. Tevens zijn ze niet te rubriceren, niet in te delen, niet te etiketteren met een stroming, een techniek, een groep of een beweging. Het werk van Nelleke Brons is de perfecte en unieke uitdrukking van een bijzondere vrouw en kunstenaar. Over haar werk verschijnt een publicatie met onder andere een bijdrage van Nelleke Noordervliet.

Les
Sanne van Tongeren heeft gestudeerd aan de Florence Academy of Art en geeft daar momenteel les, daarnaast ook aan Figura, Dutch Academy of Figurative Sculpture in Amsterdam. In haar manier van werken zoekt zij de dialoog met oude meesters, maar haar beelden zijn eigentijds. De mens en het menselijk lichaam zijn haar inspiratiebron. Zowel in haar illustratiewerk als in haar beelden staat het menselijk lichaam en de menselijke beweging centraal. 'Mijn fascinatie voor de mens in beweging hangt nauw samen met mijn fascinatie voor muziek en dans. In mijn kindertijd zat ik op ballet. Daar is het begonnen. Ik heb mijzelf in balletspiegels zien groeien, de lenigheid van begenadigdere dansertjes bewonderend. Dans is muziek en muziek hoort te dansen. Ik ben beeldhouwer, omdat ik niet dansen kan.' Van haar figuren en portretten gaat kracht uit, maar ook verstilling. 'Beeldhouwkunst is geen fotografie. Portretten tonen geen momentopname, maar zijn veeleer een verbeelding van tijd. En in mijn figuren zou je kunnen spreken van een ingehouden dynamiek: het vertrekpunt van de beweging, dat is mijn uitgangspunt'.     (Evert Bouws)