Op 't bankje

Het is koud en er ligt wat sneeuw. Toch wil ik er even uit en als ik bij het bankje kom kan ik het niet nalaten om te gaan zitten. De mensen die voorbijlopen hebben hun kraag opgezet en lopen haastig met een gebogen hoofd voorbij. Een enkele voorbijganger lijkt me wat schamper aan te kijken en haalt dan de schouders op. Die denkt waarschijnlijk, die is gek. Ik heb me goed dik ingepakt en begin al een beetje aan de kou te wennen. Net als ik denk dat er vast niemand bij me zal komen zitten, komt er een wat oudere vrouw met een boodschappentas op wieltjes met een zucht naast me zitten. Ik kijk haar glimlachend aan want ze lijkt me toe aan een praatje. 'Ja, lacht u maar', zegt ze. 'Ik kom net uit de supermarkt en het was er ontzettend druk. Ik moest een hele tijd bij de kassa wachten voor ik aan de beurt was, want ik kies natuurlijk altijd de verkeerde kassa.' Ik vermoed dat ze boodschappen voor een kerstdiner heeft gedaan, maar dat blijkt niet het geval. 'Mijn man is Tweede Kerstdag jarig en dat gaan we die dag met de hele familie vieren in de kantine van het bedrijf van onze zoon. We hoeven er zelf niets aan te doen. Onze vijf kleinkinderen verzorgen alles en niemand mag zich er verder mee bemoeien. Onze kleindochter Francien en haar vriend doen allebei de hogere hotelschool en stellen een verrassingsmenu samen. Er wordt aan alles gedacht. Voor degenen die geen vlees eten maken ze een vegetarisch menu. Vorig jaar werd mijn man 75 en toen we niet wisten wat we zouden gaan doen zijn zij met dit idee gekomen. Het was zo'n groot succes dat ze het dit jaar weer wilden doen. Ik heb twee dochters, een zoon en dus vijf kleinkinderen. Het leek vorig jaar het wel een sterrenrestaurant en dat zal het nu ook wel weer worden. De meisjes droegen mooie jurken en jongens waren in pak. Zelfs de jongste kleinzoon Patrick die altijd van die broeken draagt met het kruis op de knieën, had toen een zwart pak aan. De muzikale kleinzoon Frank die het conservatorium heeft gedaan had voor een strijkje gezorgd. Het was in één woord fantastisch. Francien is een pietje-precies en had haar neven en nichten heel goed geïnstrueerd hoe ze de bediening moesten doen. Niemand van de ouders mocht zich er mee bemoeien. Ze mochten alleen spullen die ze nodig hadden aanleveren. Voor mijn dochters was dat wel moeilijk, want die hebben graag de touwtjes in handen.' De vrouw zwijgt even en kijkt naar de kerstversieringen die je vanaf het bankje overal in de huizen en tuinen kan zien. 'Het ziet er allemaal weer gezellig uit', zegt ze. 'Wij hebben de boom ook alweer staan. Wel een echte, want een kunstboom vind ik maar niets. Eerste Kerstdag houden we altijd voor onszelf. Ik kook dan thuis maar niets bijzonders. Vroeger was het bij ons op Tweede Kerstdag altijd een komen en gaan van familieleden. Zoals we het nu doen kunnen we elkaar allemaal tegelijkertijd ontmoeten. Ik ben ook blij dat de kinderen allemaal zo goed met elkaar zijn, ook van de koude kant. Bij anderen hoor je nog wel eens dat kinderen ruzie met elkaar hebben en dat ze met verjaardagen rekening moeten houden dat ze niet tegelijkertijd komen. Ik ben blij dat dit bij onze kinderen niet het geval is. Misschien komt het wel omdat mijn man met Kerstmis jarig is. Het is in ieder geval vrede op aarde bij ons.' 

Maerten