Een bijzondere kerstvisite

Merel en Frank kwamen de keuken binnen rennen. Ze hadden op de trampoline gesprongen maar het was gaan regenen. 'Wat ruikt het hier lekker.' Ze keken naar de twee tulbanden die op het aanrecht stonden. Mama had ze net uit de oven gehaald. De warmte straalde er nog vanaf. 'Weet je wat', zei mama 'We gaan de tulbanden samen versieren en één is voor oma Knoet want een goede daad hoort bij Kerstmis. Wat zal ze blij zijn als ze van jullie een tulband krijgt.'

Oma Knoet woont in een smalle straat op de derde verdieping. Helemaal alleen. Ze komt niet vaak buiten want ze loopt heel moeilijk. Meestal zit ze bij het raam. ze kijkt naar de mensen die beneden op straat lopen. en naar de vogels in de takken van de kale bomen die langs de stoeprand staan. Ze heet natuurlijk niet echt oma Knoet. Maar Merel en Frank noemen haar zo omdat ze zo'n grappige knoet op haar hoofd heeft. Je kunt echt met haar lachen. Ze vertelt de mooiste verhalen. Je weet nooit of het allemaal waar gebeurd is of niet.

Mama heeft inmiddels de versiering voor de tulbanden klaargelegd: kaarsjes, dennentakken, zilverkleurige papieren sterren, rode linten en mandarijntjes. Merel versiert de dennetjes met rode linten en de zilveren sterren. Frank steekt kaarsjes in de tulband en een mandarijntje in het midden. Beiden maken een mooie kersttekening voor oma Knoet. Frank kan al een beetje schrijven en schijft op de tekening: "Frolik Kerstfeest". Heel voorzichtig pakken mama, Merel en Frank de tulband in aluminiumfolie. en nu maar snel naar oma Knoet met de kersttulband.

Ze staan op de stoep en drukken op de bel van driehoog. Het duurt een hele tijd voor er boven geroepen wordt: 'Wie is daar?'. 'Wij', roept Frank. 'We komen een goede daad doen omdat het Kerstmis wordt, dat heeft mama ons geleerd'. 'Kom maar boven jongens.' Ze slaat de handen in elkaar: 'Ach, kijk eens aan, wat een prachtige kerstverrassing~'. roept ze. 'Zoiets moois heb ik in jaren niet gehad.' Oma wil het aluminiumfolie open scheuren. Frank duwt haar hand weg: 'Nee, niet doen!. De tulband is voor de kerstdagen voor bij de thee. Als de kerstvisite komt kunt u ze allemaal een stukje tulband geven.' Oma Knoet knikt. Ze krijgt nooit visite, ook niet met Kerstmis. Haar man is al jaren geleden overleden. Ook mensen die ze vroeger kende zijn allemaal dood, maar ze heeft mooie herinneringen aan hen waar ze heel blij mee is.

Oma Knoet is op kerstmorgen vroeg wakker. Ze wordt wakker van het klokkengebeier. Ze doet haar mooie jurk aan en steekt een prachtige zilveren speld in haar knoet. Ze zet de tekening van Merel en Frank voor zich op tafel, 'Frolik Kerstfeest', zegt ze hardop. De versierde tulband staat ernaast. Ze kijkt de hele middag naar beneden en denkt aan vroegere kerstdagen. Mooie herinneringen, waar ze heel zuinig op is. Moeizaam staat ze op en haalt een mes uit de keuken. Ze zet een bord op tafel en vouwt voorzichtig het aluminiumfolie van de tulband open. Oma snijdt de tulband in kleine stukjes. Dan opent ze het raam en zet het bord om de vensterbank. Diverse vogels vliegen verschrikt op. De nieuwsgierige mussen komen terug en pikken stukjes van de tulband op. Roerloos zit oma Knoet in haar stoel te kijken. er komt een merel pikken. De kool- en pimpelmezen zijn ook van de partij. De appelvink laat zich dit buitenkansje niet ontglippen en pikt vol overgave stukjes tulband. als laatste komt het roodborstje die de laatste kruimels oppikt en weer wegvliegt. Oma krijgt het koud bij het open raam. Ze blijft kijken tot de laatste kruimel is verdwenen en het buiten helemaal donker is geworden.

Vanaf de straat roepen Merel en Frank naar om Knoet. Oma vraagt of ze even naar boven willen komen. Als ze in de woonkamer staan vragen de kinderen aan om: 'Heeft u veel visite gehad?' Oma hoest achter haar hand. Ze is erg bleek en haar wangen zijn vuurrood. 'Ja, ik heb veel visite gehad. En alle gast hebben van jullie tulband gegeten.' 'Hoeveel gasten had je dan, oma?' 'Een stuk of dertig schat ik. een drukte dat het was! Ik kon ze niet zo goed tellen, zo prachtig uitgedost en glanzend.' 'Bent u een beetjes ziek?', vraagt Merel als oma weer begint te hoest. 'Nee, nee, een beetje kou gevat', zucht oma Knoet. Mijn gasten lieten het raam openstaan, zie je. Zij hadden het niet koud in hun warme, mooie kleren. Maar ik natuurlijk wel…'. Merel en Frank lachen, die grappige, leuke om Knoet. Altijd vertelt zij verhalen en je weet nooit of het soms echt gebeurd kan zijn. Voor oma knoet was het een bijzondere kerstmis met zoveel visite!

                Riet Weijers.