Op 't bankje

'Hector kom hier. Wil je nou luisteren of niet', schreeuwt de vrouw naar de loslopende hond die op het nabijgelegen veldje hevig aan het snuffelen is. Het ruikt er voor hem waarschijnlijk zo lekker dat hij alles om zich heen vergeet. Op het geroep van de vrouw reageert hij niet,  maar dat vind ik ook wel logisch. Ze vraagt of hij wil luisteren of niet en hij kiest duidelijk voor het laatste. Hoofdschuddend komt ze bij me op de bank zitten. 'Laat ook maar, hij komt straks wel weer', zegt ze. 'Het is de hond van onze buren die met vakantie zijn. Ze gingen altijd met de caravan maar nu alleen de jongste van de drie kinderen nog thuis woont hebben ze die verkocht. Toen ze er nog ieder jaar met het hele gezin mee naar Frankrijk gingen namen ze Hector altijd mee. Ze zijn nu met het vliegtuig naar Engeland waar hun oudste dochter studeert. Hun andere dochter studeert in Tilburg en heeft daar een studentenflat. Alleen Jacco woont nog thuis en is mee naar Engeland.' De vrouw geeft meteen een heleboel informatie en ik begrijp dat Hector nu bij haar logeert. 'Toen ze zeiden dat ze voor de vakantie op zoek waren naar een hondenpension boden mijn man en ik aan om hem die drie weken te verzorgen. We kennen de hond goed en hij blijft op die manier ook in een vertrouwde omgeving. Het is een lief beest, alleen luistert hij naar mij niet zo goed als naar Jacco die hem altijd uitlaat. Naar mijn man luistert hij ook beter dan naar mij, maar die loopt wel vaker met hem.' De hond is intussen nog steeds aan het snuffelen. De vrouw ziet het nog even aan en begint hem dan opnieuw te roepen. Nu heeft ze wat meer succes want Hector vindt het wel genoeg zo en komt hard hollend naar ons toe. Uithijgend gaat hij naast haar liggen. Als beloning geeft ze hem een hondenbrokje. 'Nu hij bij ons is gaat mijn man meestal met hem wandelen, maar die is vandaag met zijn tweelingbroer vertrokken naar Limburg. Daar gaan ze drie dagen fietsen en wandelen. Dat doen ze nu al een paar jaar samen en dan logeren ze in een pensionnetje waar we inmiddels bekende gasten zijn, want mijn schoonzus en ik gaan er ook wel eens samen een paar dagen heen. Tussen ons klikt het ook heel goed, maar de band die de twee broers met elkaar hebben is wel heel speciaal.' Tevreden kijkt ze naar de hond die nu heel rustig is, maar wel alles nauwlettend in de gaten houdt. 'Hij mist denk ik wel het ravotten dat hij altijd met Jacco doet.' Bij het horen van de naam Jacco spitst Hector zijn oren en kijkt zoekend om zich heen. Als hij zijn baasje niet ziet gaat hij weer liggen. 'Ik zal die naam maar niet meer uitspreken wat dan raakt hij helemaal van streek.' Ik vraag of het geen zware belasting voor ze is drie weken lang de hond van de buren te verzorgen, maar dat vinden zij en haar man absoluut geen moeite. 'Het is juist leuk en over drie weken geven we hem weer over. Een eigen huisdier willen we niet omdat we vaak weg zijn. We zijn hele goede buren en een week nadat ze terug zijn gaan mijn man en ik drie weken naar Canada. We logeren dan eerst drie dagen bij mijn zus en zwager die daar al heel lang wonen en maken daarna een rondreis met een camper.' Hector heeft intussen aangegeven verder te willen.

Maerten