'Meisje met veulen' weer gerestaureerd

door Rob Klaassen

Het beeld van Charles Weddepohl 'Meisje met veulen', dat in het rondje aan de Tolakkerweg in Hollandsche Rading staat, is gerestaureerd in aanwezigheid van de jongste dochter van de kunstenaar Saskia, die speciaal hiervoor naar Hollandsche Rading was gekomen.

In twee dagen was de klus geklaard. Enige weken terug vond een opmerkzame bewoner van het rondje de staart van het veulen naast het beeld op de grond liggen. De gemeente De Bilt heeft vervolgens voortvarend gereageerd door ervoor te zorgen dat het beeld zo snel mogelijk weer werd hersteld.

Rokje.
Volgens Saskia was in het oorspronkelijk ontwerp van het beeld, dat in 1955 werd geplaatst, er sprake van een naakt meisje met veulen. Het gemeentebestuur wilde graag dit beeld geplaatst hebben, maar de naaktheid van het meisje vormde een obstakel: 'We hebben het hier over 1955. Mijn vader heeft dat toen prachtig opgelost door het meisje van een summier jurkje te voorzien. De vrouwelijk vormen blijven geheel zichtbaar. Vrouwenfiguren en paarden hebben altijd centraal in het werk van mijn vader gestaan. Ik denk dat hij met dit beeld deze beide thema's heeft willen verbinden'.

Dochter
Saskia: 'Het was niet altijd gemakkelijk om de dochter van een beeldhouwer te zijn. Het was in die tijd zeer ongewoon. Zeker een beeldhouwer' die ook nog eens naakte beelden maakte. We woonden vrij geïsoleerd aan het einde van het Julianalaantje (tegenwoordig Schaapsdrift) in een streng protestantse omgeving. Als klein kind vind je het niet altijd leuk om afwijkend te zijn. We werden door sommigen gezien als 'goddelozen'. En dat was ook nog eens onjuist. Ik ging naar de nonnenschool in Hilversum en elke zondag naar de kerk. Maar wel 'de verkeerde'. Maar het was bij ons thuis beslist ook heel erg leuk. Mijn vader was er altijd en ik wist heel goed waar hij mee bezig was. Wij konden gewoon zijn atelier in en uit lopen. Dat konden veel kinderen niet zeggen. Later op de middelbare school vonden mijn klasgenoten het juist interessant dat mijn vader beeldhouwer was. Toen was het juist weer een voorrecht om afwijkend te zijn, zeker in de zestiger jaren'.

Opgroeien
'Ik heb een leuke jeugd gehad in Hollandsche Rading. We woonden in ons eentje midden op het boerenland. Met op 200 - 300 meter vooral boerderijen in de directe omgeving. Ik kijk daar met enorm veel plezier op terug. We hadden met veel boeren heel goede contacten, gingen af en toe mee met de tractor en mochten soms een handje helpen. We woonden echt op het mooiste plekje van de wereld. Heerlijk rustig, geen verkeer, tussen de korenvelden en de koeien, de grutto's en de kieviten. Echt mooier kun je het niet hebben. Ik had ook vriendinnen en vrienden in het dorp. Voor school gingen we naar de Katholieke lagere en middelbare school in Hilversum'.

Zorg
'Het is voor mij als dochter enorm fijn om te merken dat er met zoveel zorg wordt omgegaan met de beelden van mijn vader. Ik heb gehoord, dat mensen in de omgeving direct aan de bel trekken als er iets mee aan de hand is. De gemeente De Bilt pakt dat goed op. Het is fijn te merken dat de beelden van mijn vader zo worden gewaardeerd. Er zijn in het verleden wel beelden vernield, maar die zijn daarna allemaal in brons gegoten, waardoor ze niet meer zo kwetsbaar zijn. Er staat een prachtige bronzen Sint Maarten in Maartensdijk, die eerst in het Provinciehuis in Utrecht stond. Het meisje aan het water in Groenekan is ook schitterend. Dat was overigens helemaal kapot gemaakt en is prachtig gerestaureerd en nu in brons gegoten. Het meisje met het veulen blijft kwetsbaar. Het is gemaakt van chamotte en vervolgens gebakken. Ergens in de gemeente moet ook nog een buste van een negermeisje zijn. Die stond vroeger in het gemeentehuis van Maartensdijk, maar waar die nu is, is mij een raadsel. Ik zou die het heel graag nog eens willen zien en willen weten waar die is'.

Terugblik.
Op de vraag hoe haar vader zou terugkijken op zijn beelden zegt Saskia dat zij denkt dat hij er heel tevreden over zou zijn dat zijn beelden zo gewaardeerd en in stand worden gehouden. 'Je moet daarbij bedenken dat mijn vader ooit op de Rijksacademie in Amsterdam is opgeleid als schilder. Als beeldhouwer is hij autodidact. Kenners zeggen dat je op zijn schilderrijen kon zien dat hij meer was geïnteresseerd in een driedimensionale weergave. Hij was geen man van het platte vlak. In 1930 is hij met beeldhouwen begonnen. Hij werkte heel figuratief en naturalistisch. Hij zette zich af tegen de abstracte en non-figuratieve kunst, alhoewel hij ook een kleine periode heeft gekend waarin hij de werkelijkheid wat abstraheerde. Bijvoorbeeld door zijn beelden wat op te rekken. Ik raad iedereen aan die meer wil weten over het werk van mijn vader de website www.weddepohl.com te bezoeken.