Bulderende Brahms in Woudkapel
Algemeen Muziek'Waarom heeft de mensheid het hemelse geschenk, de hoop, ontvangen?'
Juist in een tijd waarin de Westerse waarden en cultuur sterk onder druk staan en verdriet en rouw de krantenpagina's beheersen, werd vrijdag 2 juni in de Woudkapel het muzikale testament van Johannes Brahms gespeeld, van wie ook bovenstaande woorden zijn.
Het Strijkkwintet nr. 2 in G, dat Brahms als zijn laatste werk beschouwde, moest zijn afscheid van diens muziek worden, want de nog maar 57 jaar oude meester voelde zijn einde naderen.
Een bulderend en tierend werk, maar toch eerder hoopvol dan pessimistisch, en dat liet het Woudensemble ook merken: met de bekende gedrevenheid verdedigden deze vijf topmusici Brahms' lastige partituur met verve. Lastig, want de vele maatverschuivingen, dubbelgrepen en merkwaardige octaafparallellen zijn niet voor iedereen weggelegd, en sommige passages konden nog aan ritmische precisie en articulatie winnen, maar het Woudensemble klaarde de klus zeer overtuigend en een dankbaar applaus was hun verdiende deel. Overigens stierf de Hamburgse toondichter pas zeven jaar later en is nooit opgehouden met componeren. (Peter Schlamilch)
