Dominee Hugo Dankers.
Dominee Hugo Dankers. Foto: Jeroen Jumelet

Ik kijk uit naar de gesprekken van hart tot hart

Algemeen Algemeen

Tijdens zijn kennismakingsavond in november 2016 dacht ds. Hugo Dankers nog dat de Biltse Dorpskerk het prima zonder hem kon. Maar door zijn gesprekken met gemeenteleden leerde hij de uitdagingen van de gemeente kennen. Wie is Hugo Dankers en waar kijkt hij sinds mei 2017, toen hij bevestigd werd in de aloude Biltse Dorpskerk naar uit?

Eerst zes maanden na het aannemen van het beroep kwam pas de bevestigingsdienst: 'Er ging veel tijd zitten in het zoeken van een huis. Een aards, plat iets, maar wel van belang. De plek waar je woont heeft veel invloed op je leven. Dat zullen velen herkennen. En vaak heb je het als predikant heel eenvoudig, je gaat wonen op de plek die de gemeente daarvoor heeft, de pastorie. Maar ik heb in overleg met de kerkenraad gekozen om daar een andere weg in te bewandelen. Namelijk om te kijken of wij zelf een huis konden kopen en dan niet in

De Bilt, maar in 'een buitenwijk' daarvan, Utrecht. De grootste reden dat ik dit heb voorgesteld ligt erin dat ik in mijn predikantsschap aanloop tegen het sterk verweven zijn van werk en wonen. Je zou zeggen, dat is een voorrecht, alles is dicht bij elkaar, je kunt gemakkelijk schakelen tussen allerlei rollen en taken. En dat is het ook, zeker met een jong gezin, maar ik heb het in mijn eerste jaren als predikant niet als een voorrecht ervaren. Het was veel meer iets wat in de weg stond. Zozeer dat ik in het nadenken over een mogelijke volgende plek hier verandering in wilde, voor mijn eigen welbevinden zeg maar. Zo hebben wij iets gevonden in Utrecht; in de wijk Tuindorp. Ik heb begrepen, dat dit vroeger behoorde bij de voormalige gemeente Maartensdijk; dus toch ook weer verbonden met het huidige De Bilt. Daarnaast ben ik gaan werken vanuit De Voorhof (naast de kerk). Daar is een werkplek ingericht en al mijn werk doe ik daar vanuit. En als gezin leven we gewoon mee in de gemeente, zoals elk predikantsgezin dat doet'.

Vijf
Het gezin Dankers telt vijf personen: Wouter van 8, Annegriet van 6, Merel van 1, zijn vrouw Annelies en Huug Erik zelf: 'We zijn een jong gezin met alle reuring van dien. Zeker omdat Annelies ook werkt. Zij is specialist Ouderengeneeskunde en we proberen beide vakken en het gezin te combineren. Een flinke klus! Onze wortels liggen op verschillende plekken, maar de laatste tien jaar brachten we door in Noord-Holland. Eerst in Amsterdam, daar gingen Annelies en ik na ons trouwen wonen. Daarna in Ilpendam, een plekje ten noorden van Amsterdam, waar ik mijn eerste gemeente had'.

Kruispunt
Wat gaf de doorslag om het beroep naar de Dorpskerk in De Bilt aan te nemen? Ds. Dankers: 'Dat is mooi om te vertellen, want toen wij half november op de kennismakingsavond waren, kwam er een heel positief beeld van de gemeente naar voren. Een beeld van saamhorigheid, mooie jeugdgroepen, fijne hartelijke mensen. Mooi om allemaal te zien, maar dat bracht bij mij in eerste instantie ook het idee van: 'Het loopt hier allemaal wel. Heel veel noodzaak om hier naar toe te gaan zie ik niet.' Maar dat beeld veranderde door gesprekken, die ik tijdens die avond nog had. Gesprekken waarin de uitdagingen naar voren kwamen, die er in de gemeente zijn. Het idee van 'op een kruispunt te staan'. Het intensieve proces van de afgelopen jaren De Bilt-breed. Juist die wat spannende punten gaven de doorslag. Daarin ervaarde ik de roeping van God om het beroep aan te nemen'.

Druk
Bij een vraag naar een favoriete Bijbeltekst en een mooi lied moet ds. Dankers goed nadenken: 'Tijdens de intrededienst zei ik al, dat ik niet zo heel gemakkelijk dingen onthoud, zeker teksten niet. Dus een favoriete Bijbeltekst vind ik wat ingewikkeld... Laat ik het zo zeggen, dat mijn hart op springt als ik teksten lees waarin God aan het werk is. Bijvoorbeeld de tekst die we tijdens de intrededienst lazen uit Handelingen 10. Die gaat over de ontmoeting tussen Cornelius en Petrus. Zulke woorden geven veel houvast in m'n bediening als predikant. Het eerste lied dat mij nu te binnen schiet, is een gezang dat we ook in de intrededienst zongen 'De ware kerk des Heren'. Een lied waarin de afhankelijk van Christus voor ons als gemeente naar voren komt. En ook de hoop dat de gemeente blijft bestaan. Dat doet goed in deze tijd waarin 'allerlei kerken' onder druk staan.

Winkelen
Wat vindt ds. Hugo Dankers het leukste om met de kinderen te doen? 'Beetje raar misschien voor een vader, maar ik vind het heel leuk om samen met ze te winkelen en kleding te kopen. De oudsten krijgen daar nu ook wat lol in. En samen met ze fietsen vind ik leuk. Door de stad of het bos'. En wat zou Annelies zeggen, wanneer zij Hugo Dankers in één zin mocht beschrijven? 'Ik vermoed dat ze heel lang na moet denken.... en dan zal ze waarschijnlijk uiteindelijk zeggen dat ik gedisciplineerd ben, positief ingesteld richting anderen, van een grap hou en veel van de Noord-Hollandse directheid heb overgenomen. En dat allemaal in één zin'. Tenslotte antwoord Hugo Dankers op de vraag waar hij het meest naar uitkijkt in de kerkelijke gemeente De Bilt: 'Om met mensen mee te lopen en gesprekken te hebben van hart tot hart. Over allerlei zaken, op allerlei plekken. En dat we dan samen over God te spreken komen, belijdend, zoekend, juichend, vragend. En uiteindelijk ook mét God. Daar zie ik naar uit.          (Dirk-Jan Everts en Ingeborg Sandman)