Meedenken met beheer van Einde Gooi

door Rob Klaassen

Diederik Aarendonk werkt sedert september 2016 voor twee jaar als stagiair bij Natuurmonumenten twee dagen in de week als assistent-boswachter op Landgoed Einde Gooi. Zijn taak is om naast het noodzakelijk onderhoud van Einde Gooi vooral ook de omgeving te gaan betrekken bij het wel wee van het landgoed.

Einde Gooi is een landgoed van 150 ha gelegen in de Provincie Noord-Holland op grondgebied van de gemeente Hilversum tussen Loosdrecht, Hilversum en Hollandsche Rading. Nog specifieker: tussen de Noodweg, Huydecoperpad, Graaf FlorisV-weg en de Utrechtseweg. De grens met de Graaf FlorisV-weg is tot op de dag van vandaag nog goed zichtbaar. Bij de eerste - overigens mislukte - ontginningspogingen tussen 1625 en 1665 is er een greppel met daarachter een zandwal opgeworpen, om daarmee duidelijk de grens te markeren. De grens tussen Utrecht en Noord-Holland is een historische grens, waar in de loop van de geschiedenis veel schermutselingen tussen de Bisschop van Utrecht en de edelen van Holland hebben plaatsgevonden.

Kenmerkend
Het meest kenmerkende van Einde Gooi is dat het er, afgezien van af en toe een overvliegend vliegtuig van vliegveld Hilversum, zo stil is en er weinig mensen worden aangetroffen. Het gevoel van rust en ruimte heeft te maken met het feit dat het landgoed nog als eenheid bestaat. Het is aanmerkelijk stiller dan de directe omgeving, zoals de Hoorneboegse hei en de bossen ten oosten van de rijksweg A27 achter het station Hollandsche Rading. Het is letterlijk 'het einde van het Gooi'. Vanuit zowel het zuiden, het Noorderpark, ten westen, het Huydecoperpad, het noorden, de Noodweg als het oosten Utrechtseweg en A27, komen vrijwel geen recreanten naar Einde Gooi. Het is een prachtig gebied. Bossen worden afgewisseld met graslanden en er zijn prachtige lanen, historische gebouwen, houtwallen en enkele akkers.

Historie
Op de plek wat nu het landgoed Einde Gooi is, bevond zich in de Middeleeuwen het Gooierbos. Rond 1600 is dit bos door houtkap en overbegrazing verdwenen. Het was toen een groot onontgonnen heidegebied. Deze gronden waren gemeenschappelijk bezit van de Erfgooiers, die de gronden gebruikten om er schapen op te laten grazen en om er turf, heideplaggen en zand weg te halen. Vanaf 1800 zijn er pogingen ondernomen om het gebied te ontginnen. Na allerlei mislukkingen werd het gebied in 1837 ter ontginning verkocht. Het landgoed werd in drie blokken verkocht. J. Corver Hooft kocht het meest oostelijke blok. Hij legde rond 1840 enige bospercelen en de zogenoemde slingerlaan aan. Ook bouwde hij toen, de nog steeds bestaande, boerderij Blokhoven (hoek Utrechtseweg-Noodweg) . De beide westelijke blokken werden na 1837 ontgonnen ten behoeve van de landbouw. In 1852 kocht H.A. Insinger alle drie de blokken. Samen vormen zij het landgoed Einde Gooi. In 1860 liet Insinger het nog steeds bestaande herenhuis en de boerderij midden op het landgoed bouwen. Diverse landgoedelementen, zoals lanen en het sterrenbos, werden rond 1900 aangelegd. Er kwam zo steeds meer bos op Einde Gooi. In 1976 heeft Natuurmonumenten Einde Gooi van mevrouw Insinger aangekocht.

Stagiair
Diederik Aarendonk is voor twee jaar stagiair bij Natuurmonumenten. Hij gaat de 'normale' leeftijd van een stagiair te boven. Hij was - en is dat deels nog - 'coördinator van het Europees Platform voor 1^e lijnszorg'. Hij heeft voor enkele jaren een zogenoemd ' parttime sabbatical' genomen. 'Wanneer ik nog wat anders in mijn leven zou willen gaan doen, dan is het nu of nooit. Daarom studeer ik in Velp bij de Helicon opleiding bos- en natuurbeheer. Als ik die opleiding heb afgerond dan ben ik gediplomeerd boswachter. Dat is waar mijn hart ligt, om hier buiten in de natuur te zijn. Ik wilde wat anders dan van achter m'n computer met heel Europa in overleg te moeten zijn. Ik loop nu twee dagen per week stage bij Natuurmonumenten, ga een dag naar school in Velp en ben nog twee dagen per week coördinator van het Europese platform. Ik doe mijn werk hier op Einde Gooi onder toezicht en begeleiding van de 'officiele' boswachter Kelly Meulenkamp. Hij heeft veel taken, te verdelen over Gooi- en Vechtstreek, en is dan ook blij met mijn inzet op Einde Gooi'.

Verkocht
Diederik: 'Natuurmonumenten heeft dit landgoed inclusief de twee boerderijen en het herenhuis aangekocht, omdat dit landgoed zo'n enorm belangrijke rol speelt als schakel tussen hoger gelegen zandgronden 'de stuwwallen' en de lager gelegen veengebieden van het Noorderpark en de Vechtstreek. Ook was Natuurmonumenten bang dat het landgoed in aparte delen verkocht zou gaan worden en het dus z'n ecologische eenheid zou verliezen. Er leven hier veel reeën, er zijn grote dassenburchten, je vindt hier vossen. Fauna die hier leeft en veelal foerageert in het Noorderpark. Ook tref je hier veel en ook bijzondere soorten paddenstoelen aan. Dat geldt ook voor vogels met als topper een raven paar, dat hier broedt. Ook is er een vrijwilliger die de aanwezigheid van hazelwormen volgt. Echt een uniek gebied'.

Vrijwilligers
Wat is nu de taak van Diederik? 'Natuurmonumenten wil proberen mensen uit de omgeving te betrekken bij het beheer en onderhoud van Einde Gooi. Zo moeten er bijvoorbeeld keuzes worden gemaakt over welke bomen er worden weggehaald om andere bomen de ruimte te geven om te groeien. Willen we bijvoorbeeld inheemse boomsoorten verder laten uitgroeien en een uitheemse soort zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse eik verminderen in aantal? We zouden dus heel graag samen met omwonenden ideeën gaan ontwikkelen. Ik zou dan ook graag in contact komen met geïnteresseerde omwonenden over het beheer van het gebied. Ook roep ik mensen op die concreet willen werken in het bos. We doen dat iedere 2^e zaterdag van de maand. We hebben inmiddels al ruim tien deelnemers, maar ik zou dat heel graag wat uitbreiden. Mensen die geïnteresseerd zijn, informatie willen hebben of mee willen gaan helpen kunnen contact opnemen met: D.Aarendonk@natuurmonumenten.nl. Ik hoop van veel mensen iets te horen'.