Van stofnest tot buurtplantsoen

door Veroniek Clerx

'In mei 2015 zijn we begonnen met de redding van het buurtplantsoen op de hoek van Troelstraweg - Van Houtenweg in De Bilt. En het was hoog tijd. Zo hoog tijd, dat de afdeling Groen van de gemeente per direct kwam assisteren bij het omzagen van het een tiental uit de kluiten geschoten coniferen: 20 meter hoog. Hoe lang die daar al hadden gestaan? De buurt wist het wel: minstens 35 jaar'.

Een veertiger herinnerde zich, dat een vriendje na een klimpartij nog eens uit de top was komen zeilen. Hij had het overleefd. Door de jaren heen was het plantsoen veranderd in een vuilnisbak. Eindeloos veel plastic, blikjes, bouwresten en tuinafval dat de GFT-bak niet haalde. Het plantsoen was een groengrijze stoffige muur op het zuiden geworden, die 's zomers zuchtte in de hitte.

Adoptie
'Adopteer me', smeekte het buurtplantsoen. Snoeischaar na snoeischaar kwam er doorzicht op het terrein. En vervolgens werden het kunstmatige 'heuvellandschap' van 35 jaar geëgaliseerd. Alweer met behulp van de gemeente. Alle rommel werd keurig afgevoerd. Het terrein werd schoner en schoner. Nog maandenlang haalde men glas, afgeslagen bierflessen en andere rommel uit de grond. Er was trouwens ook een vuistbijl bij, daterend van ver vóór de jaartelling. 'Heel goed mogelijk', aldus de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed in Amersfoort.

Dras en droog
De buurt reageerde enthousiast. Zeker toen in de herfst gras werd gezaaid en het terrein voor onze ogen veranderde in een zacht glooiend gazon onder de bomen. Zien werken motiveert. Want toen het voorjaar aanbrak en de bollen gezaaid en geplant stond er plotseling plantgoed voor mijn deur. Buurtbewoners vroegen of er nog iets nodig was voor het plantsoen. 'Want ze waren bezig hun eigen tuin op te schonen. En weggooien is zonde.' Al dat moois 'verdween' in de nieuwe border van het plantsoen. Het één sloeg wat beter aan dan het ander. De bodem is op sommige plekken kurkdroog en op ander weer vochtig. Dat geeft verrassende effecten. Het was hard werken om het verstrikkende knoopkruid en andere soorten van storend onkruid eronder te houden.

Gras
'Wie gaat dat gras bijhouden?' klonk de enigszins spottende vraag uit de buurt. Tja, die honderden vierkante meters gazon moesten wel worden gemaaid. En stroom voor een elektrische maaier is er niet op het plantsoen. Geen nood, een handmaaier werkt ook prima en is goed voor de conditie. Soms tweemaal per week een rondje en het resultaat is een fraai bijna Engels aandoend gazon.

Picknicken mag
Beeldschoon tegen een ondergaande zon. En dan die bloeiende border! Toen het hoog zomer was en bloedheet zochten buurtbewoners er verkoeling. Onder de coniferen die zijn gebleven en prachtige schaduwplekken geven. De hoop is, dat in het komende tuinseizoen meer mensen 'gebruik zullen maken' van het uitzicht en de rust. Spelen mag, picknicken mag. Maar rommel achterlaten niet. Net zo min als bloemen plukken of de hond uitlaten in het perk.

Winter
Het is nu winter en het plantsoen is in rust. Ik heb tot mijn genoegen gezien dat buurtbewoners afgevallen takken hebben opgeruimd en op de 'Egelberg gelegd'. Die is in de loop van de tijd ontstaan uit snoeiafval. Jazeker, er wonen egels op het plantsoen. Die daar misschien wel hun winterslaap houden. Mijn nieuwjaar-verzoek aan de buurt en de buren: Denk alsjeblieft ook aan de egels bij het afschieten van het traditionele vuurwerk? Dank je wel.