Mexicaanse kunst in Westbroek

door Walter Eijndhoven

De hele dag ging het maar door, het getik van de steentjes en het aanbrengen van cement, achter de Bed and Breakfast van Paul en Lettie Egberts uit Westbroek. Vier Mexicanen uit Mexico City werkten hier hard aan een kunstwerk, dat uiteindelijk bestemd is voor het Spaanse Instituto Cervantes in Utrecht.

'Op 30 april werd aangebeld bij onze B&B, of wij nog een kamer over hadden voor een overnachting. Gelukkig was de ruimte beschikbaar, dus lieten Paul en ik hen binnen. Vier Mexicanen traden binnen, met koffers vol gereedschappen'. Aan het woord is Lettie Egberts uit Westbroek. De vier kunstenaars, Jorge Tanamachi, Alejandro Loyola, Eduardo Ponce en Maria Fernanda Arivalo uit Mexico bleken op zoek naar een ruimte om te kunnen werken aan hun mozaïek, bestemd voor het Cervantes Instituut aan het Domplein in Utrecht. Tanamachi vertelt: 'Na de overnachting bij Paul en Lettie zijn wij op zoek gegaan naar een geschikte schuur, of ruimte, in de buurt van Utrecht. Helaas konden wij niets vinden en zo kwamen wij weer terecht in Westbroek, bij de B&B, met de vraag of zij wisten waar wij eventueel terecht konden'. Lettie overlegde met Paul en zij besloten de kunstenaars te helpen. Lettie: 'Wij vonden het zo sneu om hen aan hun lot over te laten, daarom stelden wij de schuur achter ons huis beschikbaar'. Jorge, Alejandro, Maria en Eduardo namen het aanbod dankbaar aan.

Mozaïek
Er werd hard gewerkt aan het enorme kunstwerk. Tanamachi: 'Wij willen dat Midden-Amerikaanse kunst meer bekendheid krijgt, niet alleen in Spanje en Mexico, maar ook daarbuiten. Wij zijn nu bezig met een typisch Mexicaanse mozaiek. Het kunstwerk is 10 meter lang en 2 meter hoog en weegt ongeveer 3.000 kilo'. Overal liggen massa's stenen en ook staan er bakken met cement in de tuin achter de B&B. Lettie vertelt: 'Voordat zij begonnen met hun werk, werden 6 of 7 pallets met zand, grint en stenen geleverd door een Italiaans bedrijf. Dat werd bij ons voor de deur afgeleverd. Omdat het bedrijf niet met hun enorme auto het pad op wilde rijden werden de pallets op de weg gezet. Gelukkig besloot Jaap Veldhuizen, onze overbuurman, een handje te helpen en bracht alles met de aanhanger naar de achterkant van ons huis'. Via via werd bekendheid gegeven aan het project en een aantal mensen uit Westbroek kwam een kijkje nemen bij de mozaïek. Tanamachie: 'Wij waren de hele dag hard aan het werk, soms tot in de avond aan toe. De stenen werden in stukken gehakt en daarvan legden wij figuren in een mozaïek, bijvoorbeeld The Crying Woman, het symbool van water. Ook werden allerlei maskers getoond, of Mexicaanse dansen. Deze kunst gaat terug tot aan de Maya's en de Azteken'.

Kleurcodes
Het is een bijzondere manier van kunst maken. Nadat de stenen in stukken zijn gehakt, worden zij in frames gelegd, op een stuk plastic, met kleurcodes. Over deze stenen komt een laagje gewapend cement. Om de stenen te laten glimmen, wordt water over de tegels gesproeid, zodat de kleuren beter tot hun recht komen. Uiteindelijk wordt ook een boek geschreven over het kunstwerk. Vrijdagmiddag vier november werd het kunstwerk onthuld door de heer Eduardo Ibrrola-Nicolon, de ambassadeur van Mexico. De mozaïek kan worden bekeken in het Instituto Cervantes, Domplein 3 in Utrecht.