Ankie van Dam stopt met haar werk voor de Parkinson Vereniging

door Marijke Drieenhuizen

Na vijftien jaar werkzaam geweest te zijn als regiocontactpersoon van de Parkinson Vereniging, waarvan de laatste drie jaar inclusief het opzetten van het Parkinson café, stopt Ankie van Dam wegens gezondheidsredenen met haar werkzaamheden.

Natuurlijk gaat het werk door en ze zal zo mogelijk het café blijven bezoeken maar wegblijven mag dan ook. Op 5 september zal zij afscheid nemen tijdens de reguliere Parkinson café bijeenkomst.

Het Parkinson café wordt maandelijks bezocht door 25 tot 40 personen. Elke eerste maandag van de maand van 14.30 tot 16.00 uur in De Koperwiek in Bilthoven is er een bijeenkomst. Altijd met een specifiek onderwerp gerelateerd aan Parkinson. Patiënten en mantelzorgers ervaren de bijeenkomsten als zinvol. Het is inmiddels niet meer zomaar een zaal vol mensen maar veel mensen kennen elkaar en ook onderling worden ervaringen uitgewisseld.

Actieve vrijwilliger
Ankie van Dam is lang werkzaam geweest als secretaresse, o.a. vijftien jaar in het Berg en Boschziekenhuis in Bilthoven. Daarnaast houdt zij van besturen, veel verenigingen, ook in Maartensdijk, heeft zij op die manier ondersteund. 'Ik vind het fijn om met anderen een vereniging te besturen, de contacten, het werk, het ligt mij. Notuleren vind ik heerlijk, ik ben gek op taal en in mijn vrije tijd schrijf ik ook gedichten. Vijf bundels heb ik inmiddels in eigen beheer uitgegeven'. Het werk voor de Parkinson vereniging is zinvol. 'Zelf weet ik al 21 jaar dat ik Parkinson heb. Gelukkig een mildere variant maar toch heeft het veel impact'.

Afstrepen
Ankie van Dam heeft veel verhalen. 'De jaren dat er nog geen Parkinson café was organiseerden we tweemaal per jaar bijeenkomsten voor mensen in de regio, soms was de opkomst wel 80 mensen. Als regio coördinator werd ik ook vaak gebeld over praktische zaken: weinig door de patiënten zelf, maar veel vaker door de mantelzorgers. Zij liepen tegen zaken aan en vroegen advies. Het is een nare ziekte die steeds meer vraagt van de mensen'. In Nederland lijden ongeveer 50.00 mensen aan deze ziekte en vanwege de vergrijzing wordt verwacht dat er in 2025 zeker 75.000 mensen deze ziekte hebben. Er is nog geen medicatie die de ziekte kan stoppen of afremmen, het draait alleen om symptoombestrijding. 'In het begin is het voornamelijk de schrik, het ongeloof. Later zijn mensen bereid om naar mogelijkheden te zoeken om zo nog een redelijk bestaan te leiden. Maar het is een ziekte waarbij afstrepen een belangrijk woord is. Je kunt steeds minder. Bij de één gaat dat snel, de ander heeft meer tijd. Ik ben altijd optimistisch gebleven. Bij mij zit het trillen voornamelijk in mijn benen, maar als ik loop of fiets heb ik er minder last van. Ik ben dus gelukkig nog wel mobiel. Maar ook ik moet afstrepen: Nordic walking, wat ik tot voor kort deed, is geen optie meer'.

Dichten
Ankie van Dam heeft vele hobby's. Naast schilderen, poppetjes en kaarten maken, is dichten over alledaagse dingen belangrijk voor haar. 'Elke maand maakte ik voor het Parkinson café een speciaal gedicht dat paste bij het onderwerp. Leuk zijn dan reacties als mensen er op terug komen'. Ze zal niet in een gat vallen en als de nood aan de man is en het past in haar schema, is ze best bereid nog wat hand en spandiensten te verlenen. 'Maar niet maandelijks, dat wil en kan ik niet meer opbrengen'. De werkgroep gaat nu op zoek naar een geschikte vervanger.