Ondanks alles voelt Wim van Schaik zich nog steeds een polderjongen.
Ondanks alles voelt Wim van Schaik zich nog steeds een polderjongen.

Uit het rijke leven van een polderjongen

Algemeen Historie

door Guus Geebel

Vanuit een project van de Stichting Welzijn Ouderen De Bilt zijn afgelopen jaren met zelfstandig wonende ouderen gesprekken gevoerd om hun levensverhaal vast te leggen. In dit kader werd over het leven van Wim van Schaik een boek samengesteld.

Hoewel het project inmiddels is beëindigd, wilde de toenmalige projectleidster Wouke van den Heuvel graag het verhaal van Wim van Schaik vastleggen. Vrijwilliger Frank de Waert uit Westbroek stelde het boek 'Het leven van Wim van Schaik' samen. Hij voerde vanaf halverwege vorig jaar geregeld vraaggesprekken met hem. Het resultaat werd een boeiend geschreven, fraai vormgegeven en rijk geïllustreerd boek. 'Wim is er heel content mee en is apetrots', zegt Hella van Schaik.

Boerderij
Wim van Schaik werd in 1924 geboren in de Bovenkerkerpolder. Het is een van de polders rond Amsterdam, die ontstaan waren door de drooglegging van de plas vanwege turfwinning. De Bovenkerkerpolder is 1100 hectare groot en werd in 1765 drooggelegd. 'Mijn voorvader Hendrik van Schaik heeft meegeholpen bij de drooglegging en de inrichting van de polder. Hij pachtte er 34 hectare land, dat hij in 1796 kocht. De polders waren eigendom van Amsterdamse kooplieden', vertelt Wim van Schaik. 'Mijn grootmoeder heeft het land later in twee gelijke stukken verdeeld. Haar jongste zoon kreeg het ouderlijk huis en mijn vader bouwde in 1923 op de andere helft een boerderij.' Wim van Schaik had twee broers en een zus. Zijn moeder overleed toen hij negen jaar oud was, een maand na de geboorte van zijn zusje. 

Polderjongen
Omdat hij zonder moeder was opgegroeid nam Wim het leven in eigen hand en besloot te gaan studeren. Een polderjongen die ging studeren vond de familie maar niets. Eigenlijk had hij als oudste zoon de boerderij over moeten nemen. Gelukkig wilde zijn jongere broer wel graag boer worden. 'Als je als jonge jongen in de crisisjaren het heft in eigen hand neemt en naar Amsterdam gaat om te studeren dan raak je wel los van je familie', vertelt Van Schaik. 'Er is altijd een goede band gebleven, maar je hebt een ander leven gehad. Je hoort dan, cru gezegd, nergens meer bij. Je bent uit je gemeenschap weggegaan. Ook waar je terecht komt moet je je invechten. Iemand van hogere stand accepteert je niet zomaar. Vanwege kennis en integriteit word je uiteindelijk toch geaccepteerd'. De samenleving was in de negentiende en eerste helft twintigste eeuw lokaal en landelijk een standenmaatschappij. In Amstelveen hield dat in dat de Van Schaiks een rol speelden in het kerkelijk en maatschappelijk leven. Van Schaiks waren vele generaties lang kerkvoogd van de dorpskerk.

Carrière
In juli 1952 rondde Van Schaik zijn studie Economie aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam af en via zijn plaatsingsbureau werd hij met twee bedrijven in contact gebracht. Hij koos voor Koninklijke Wessanen, waar hij in september 1952 begon. Uiteindelijk werd hij daar President-directeur. In 1971 werd hij lid van de Raad van Bestuur bij Hagemeyer. Op zijn vijfenvijftigste ging hij als zelfstandig adviseur en commissaris bij verschillende bedrijven aan de slag. Wim van Schaik trouwde in 1965 in Canada met Hella. Het echtpaar kreeg een zoon en heeft vier kleinkinderen. In 1996 werd Van Schaik benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. In  2015  kreeg hij van de gemeente De Bilt de Chapeaupenning met de inscriptie 'Dhr.W. van Schaik. Een man van erfgoed en cultuur', vanwege zijn grote inzet op  deze terreinen.

Kunst
Naast  zijn maatschappelijke carrière heeft hij op eigen kracht en niet vanuit huis zijn belangstelling voor kunst en cultuur ontwikkeld.  Zijn moeder kwam wel uit een geslacht waar meer belangstelling voor kunst was. In het boek staat een schilderij afgebeeld dat zijn moeder kocht toen ze trouwde. Een mooi stilleven met vrolijke kleuren dat hij van haar geërfd heeft. Ook zijn grote maatschappelijke betrokkenheid wordt in het boek belicht. Over het boek zegt hij: 'Het boek is samengesteld uit interviews. Als ik zelf een boek zou schrijven zouden waarschijnlijk dingen die je beroerd hebben maar waar je niet over praat beschreven zijn, zoals het verlies van mijn moeder. Die beelden zie ik nog altijd voor me. Ik mocht mijn overleden moeder niet zien en niet mee naar de begrafenis.'

Doorgaan
Het is een boeiend boek geworden dat een goed inzicht geeft in het boeiende en gevarieerde leven van Wim van Schaik. De slotzin in het boek laat zien dat het wat hem betreft nog wel een tijdje mag doorgaan. 'Sommige mensen van mijn leeftijd vinden het wel welletjes, maar ik niet!' Belangstellenden voor het boek kunnen contact opnemen met Hella van Schaik. Telefoon 0346-211946. De oplage is beperkt.