De laatste dagen van 2015

De laatste dagen van het gratis plastic luidden 2015 uit. Vanaf 2016 moeten we dokken voor een draagtasje in de winkel, bij de afhaalchinees en op de markt. Het doel is om zwerfvuil op straat en in zee tegen te gaan en verspilling van grondstoffen te voorkomen. Ieder jaar gebruikten we wereldwijd zo'n 3 miljard plastic tasjes. Een groot deel belandde in de afvalbak en een ander deel werd zwerfafval.

Door Henk van de Bunt

Levensmiddel
In sommige gevallen mogen levensmiddelen nog wel worden verpakt in dunne plastic tasjes: wanneer dit voedselverspilling tegengaat, of wanneer er geen andere manier is deze hygiënisch te verpakken. Ze zijn toegestaan wanneer ze etenswaren beschermen tegen vervuiling of besmetting met ziekteverwekkers; bijvoorbeeld bij onverpakt zomerfruit, zoals aardbeien, of on-verpakte groenten, zoals sperziebonen. Ook zijn ze toelaatbaar in situaties waarbij levensmiddelen ongeschikt kunnen raken voor consumptie; bijvoorbeeld door lekvocht van rauwe vis, rauw vlees of rauw gevogelte uit niet gesloten verpakkingen en ze zijn als enige verpakking zijn verder toegestaan om voedselverspilling van losse levensmiddelen tegen te gaan; bijv. bij losse appels of losse broodjes. Klanten krijgen in de winkel geen gratis plastic tas meer, tenzij deze onder de uitzonderingen vallen. Wanneer men toch een plastic tas wilt, betaalt men daarvoor een klein bedrag. Winkeliers mogen zelf de prijs bepalen. De richtprijs voor een plastic tas is € 0,25.

Afscheid
De laatste dagen van 2015 was de plastic-gebruikende klant op afscheidstournee. De ene leverancier plaatste een schriftelijke mededeling, dat m.i.v. 2016 het gratis-tassen-tijdperk voorbij was; bij een volgende werd de klant bijna uitdagend gevraagd, of hij of zij echt voor de laatste keer 'een tasje wilde'. Er werd bij een winkel al vervangend - toegestaan - materiaal -, rijk voorzien van de gewenste reclame-uitingen - aangeboden; waarschijnlijk slim afgezien van diverse concullega' s, die al jaren op deze wijze aan naamsbekendheid bij-'dragen'. Er waren er zelfs bij, die het slechtnieuwsgesprek verzachtten, door op de 'uitzonderingen' op de regel te wijzen. Van een echt afscheid was zeker nog geen sprake. In gedachten luisterde ik al naar John Lennon: 'Je zou kunnen zeggen, dat ik een dromer ben'.  

Imagine
Muzikaal wordt het afscheid nemen (van een jaar) begeleid door het uitzenden van de Top 2000. In 2015 voerde 'Imagine' van John Lennon de 'lijst der lijsten' op Radio2 aan; in 2014 nog de nummer 38, maar in de week na de aanslagen in Parijs lichtte de status van de song als mondiale vredeshymne opnieuw op. De aandacht voor de pianist, die de ballade van John Lennon uitvoerde voor de poort van het getroffen theater Bataclan kreeg een succesrijk gevolg: de eerste plaats in de Top 2000.

In 2007 maakte ik foto's van de gedenkplaats in Central Park in New York van Strawberry Fields, onthuld op de dag dat Lennon 45 zou worden. De ingang is op Central Park West bij West 72nd Street, direct tegenover de Dakota Apartments, waar Lennon het laatste deel van zijn leven woonde en waar hij is vermoord. In Imagine zingt Lennon o.a. 'Stel je voor dat alle mensen de wereld samen deelden' en 'Je zou kunnen zeggen dat ik een dromer ben'. De gedenkplaats is een driehoekig stuk land met in het midden een cirkelvormig mozaïek van stenen, een replica van een mozaïek uit Pompeï. Een pad erlangs loopt langs rododendrons, ilexen (Japanse hulst) en sneeuwballen. Wilde rozen en magnolia's sieren het hoofdpad. Op de noordelijke punt staan drie watercipressen, welke hun naalden verliezen, maar elke lente terug-groeien, een symbool van eeuwige vernieuwing. De bomen groeien tot 36 meter binnen honderd jaar en zullen uiteindelijk van ver te zien zijn.