Mooi jasje, héél mooi!

Het was goed toeven in de stijlvolle Brasserie in het winkelcentrum De Kwinkelier in Bilthoven. Buiten was het een tikkeltje guur, maar binnen was het lekker behaaglijk. Krantje erbij en een vers bakkie koffie met een koekje. Op zulke momenten heb ik vrede met de hele wereld. Ik ben alleen en dat vind ik best zo.

Nou ja, alleen? De brasserie is als altijd redelijk gevuld met, denk ik,vaste bezoekers. De meeste van hen zijn net als ik alleen. Sommige zijn met partner, anderen gewoon als 'vrienden onder elkaar'.

Ik begluur ongegeneerd over mijn krant heen de mensen die in de gezellige serre zitten. Dat is tamelijk ongemanierd, weet ik. Maar mensen kijken is toch best wel leuk, velen bezondigen zich eraan. Maar dat is natuurlijk geen vrijkaartje om dat na te volgen. Ik heb de indruk dat de gasten die alleen zijn een tikkeltje vrolijker de wereld inblikken, dan die mét partner. Maar dat zal wel verbeelding zijn.

Outfit
Een wat oudere man valt wat uit de toon. Zijn outfit is best wel verzorgd, maar nogal kleurrijk, heel erg kleurrijk. Hij heeft een vervaarlijke zwarte baard en dat geeft hem een nogal woest uiterlijk. Maar toch oogt hij niet als een rouwdouwer, beslist niet! Hij zit in een enorme elektrische rolstoel en dat alleen al maakt hem ongeschikt om wie dan ook vrees aan te jagen. Kortom, de man oogt ruig maar dat is slechts schijn. Hij is ongevaarlijk en sterker nog, hij blijkt zelfs uiterst vriendelijk.
Over mijn krantje zie ik dat de 'quasi woesteling' wil afrekenen en vertrekken. Waarheen? Ik weet het niet en het gaat me trouwens ook geen zier aan. Dat vertrekken gaat niet van een leien dakje. Hoe kom je die serre uit met die grote rolstoel en hoe krijg je die verrekte smalle deur open? De ruimte om te manoeuvreren is gering. Het is een schier onmogelijke opgave om zonder hulp de ambiance te verlaten. Maar ja, hij is de brasserie door die deur ook binnengekomen, dus lijkt het logisch dat hij er ook weer door naar buiten kan.

Blazer
Ik kan dat getob niet aanzien en ga de man helpen. Tenslotte had ik vroeger, heel vroeger toen ik padvinder was, geleerd dat je elke dag een goede daad moest doen. Bij mijn weten had ik die dag nog niets nobels ondernomen. Ik nam dus nu mijn kans waar om dit goed te maken. Bovendien kostte dat niet zoveel inspanning: gewoon even een paar stoelen opzij schuiven en de deur wagenwijd openhouden zodat hij er door kon met zijn rolstoel.
Dankbaar blikte de man omhoog en zei: 'Wat een mooi jasje hebt u aan. Heel mooi. Wel een beetje duur, denk ik. Zeker gekocht bij zo'n exclusieve kledingzaak in Utrecht? En trouwens, uw stropdas kleurt heel goed bij uw overhemd.'
Ik was best gevleid door die opmerking. Maar wat voor antwoord geef je nou op zo'n onmogelijke en feitelijk impertinente vraag waar ik mijn jasje heb gekocht? Het gaat die man immers geen bal aan waar ik mijn kleding koop. Dat kun je allemaal wel denken, maar daarmee heb je nog geen antwoord op de gestelde indiscrete vraag! Los daarvan, dat vond ik tenminste, had de man helemaal gelijk. Het was een perfect zittende donkere blazer met prachtige metalen goudkleurige knopen. Zo'n blazer zoals je nogal eens ziet op bijeenkomsten van een bepaalde politieke partij …

Ik vond dat ik ondanks mijn bedenkingen, toch wel een vriendelijk antwoord moest geven op zijn vriendelijke maar toch nogal vrijpostige vraag. Dus zei ik naar waarheid: 'Nee hoor, dat jasje heb ik niet bij C&A in Utrecht gekocht, maar hier in mijn woonplaats.' Mijn antwoord was aldus weliswaar correct, maar door zijn onvolledigheid haperde er toch iets. Ik had er bij behóren te zeggen: Ik heb het gekocht bij de Emmaus-kringloopwinkel in Bilthoven voor € 15,-. Wat weerhield mij dit er niet bij te noemen? Daarop zijn verschillende antwoorden mogelijk…

De man was inmiddels behendig weggereden, hij was de hoek al om, dus foetsie. En daarmee was tevens de prangende vraag die ik mijzelf had gesteld, de wereld uit. Ik ging over tot de orde van de dag en dat was in dit geval het nemen van een tweede kopje koffie…
Karel Beesemer